Today vertrekt vanuit het genre happenings uit de jaren ‘60. Je kan het zien als een georchestreerde versie van het leven: een collage van verschillende, op voorhand beschreven maar niet gerepeteerde, acties die het publiek voor haar ogen ziet ‘gebeuren’. Die strakke structuur van simpele acties laat interessant genoeg net veel ruimte voor spontaniteit en het onverwachte. Het gebruiken van kunst om het leven te structureren in min of meer voorspelbare acties en op die manier samen met het onverwachte om te kunnen gaan, is precies wat Side-Show aanspreekt in deze kunstvorm. We zien in de happening een manier om onze omgeving zo te structureren dat we samen kunnen zijn met een divers publiek en zo een betekenisvolle gemeenschappelijke ervaring kunnen creëren. 

Ook in Today, begint alles vanuit de context. De allereerste happening vond plaats toen Kaprow in 1957 een picknick organiseerde op de boerderij van een bevriende kunstenaar. Die herkenbare context van een picknick nemen we mee. Het publiek neemt plaats op een enorm picknickdeken, ze babbelen, misschien is er zelfs iets te eten. Iemand speelt de hele tijd piano. Verspreid over het picknickdeken, voeren twee circusartiesten een reeks acties uit, gebaseerd op hun eigen praktijken.

Hoe kunnen we een happening relaxed maken? De vorm zelf biedt al belangrijke handvatten: de scores waarop ze gebaseerd zijn, geven een belangrijke houvast aan het publiek en werden ook in de jaren zestig al op voorhand aan het publiek doorgegeven. Ook de openheid voor verrassing, zorgt ervoor dat het publiek niet stil en onbeweeglijk hoeft te zijn. Net als de happenings vroeger, laten we de codes van de kunsten even achterwege in een poging om samenzijn en spontaniteit voor iedereen mogelijk te maken. In zekere zin gaat Today dus een stap verder dan Permit. Ditmaal zijn de grenzen tussen de acties van de performers en die van het publiek poreuzer. Het leven en het theater lopen in elkaar over in de vorm van een picknick.